Forêt océanique

In Forêt océanique reflecteert Sarah Westphal over het heden vanuit het historische decor van Albert Dubosq. Onttrokken aan de buitenwereld lopen in de verte de balzaal en het podium in elkaar over. Gigantische tentakels van octopussen nestelen zich in het decor en verleiden het publiek. Door een spel van spiegeling en reflectie ontstaan in het surreële landschap nieuwe wezens en wordt het decor een acteur. Realiteit vermengt zich met illusie, natuur met cultuur, en analoge met digitale beelden. Water, licht, stofdeeltjes en niet-menselijke wezens creëren samen met de prachtige kleuren van het decor één fluïde performance.

Het decor als de plaats voor menselijk handelen is getransformeerd in een magisch onderwaterparadijs waar octopussen de hoofdrol spelen. In hun grotachtige schuilplaats dansen ze volgens een eigen ritme, in een continue beweging die symbool staat voor dingen in wording. Het moderne denken over de beheersbaarheid van de natuur maakt plaats voor een visie waarin de mens slechts een klein, nietig onderdeel is van een complex ecosysteem van co-creatie.